Hoewel hij geen enkele prijs heeft gewonnen op het Nederlands Filmfestival, heeft geen enkele film er zo rondgegonst als Dark Blood. Maar liefst 19 jaar na de opnames ging George Sluizers thriller op dit festival in wereldpremière.
Het ware verhaal achter Rivers last film: Mysterie, intriges en ontbrekende stukjes in de woestijn
In 1993 werden de opnames vlak voor de afronding bruusk afgebroken doordat de 23-jarige hoofdrolspeler River Phoenix voor de deur van een nachtclub in L.A. overleed aan een overdosis. Het wachten is nu op groen licht voor een officiële release in de filmtheaters. Wat ging hier allemaal aan vooraf, en waarom zou je een kaartje kopen om in de bioscoop een onvoltooide film te zien?
Het stelen van 700 kg. film
De making of van deze film is een verhaal vol onverwachte wendingen. Na het overlijden van River Phoenix verloor Sluizer de zeggenschap over zijn filmmateriaal. Phoenix’ verzekeringsmaatschappij nam de filmrollen in beslag en er werden jarenlang processen gevoerd over de rechten. Tot in 1999 de verzekeraar er de brui aan gaf. Deze kon de kosten voor de opslag van de 700 kilo film niet meer opbrengen en gaf te kennen het materiaal te willen verbranden. Toen Sluizer dat hoorde, smeedde hij een plan om de filmblikken weg te laten halen. Hij kende “wat vrienden en iemand die sloten open kan maken”, en zo werd het geregeld. De filmrollen werden per vrachtwagen en schip naar Nederland verscheept. Vervolgens liet Sluizer het materiaal lange tijd liggen. Dat veranderde in 2007, toen hij als gevolg van een slagaderbreuk in coma raakte en hoorde dat hij nog maximaal zes maanden te leven had. Hij was door het oog van de naald gekropen en besefte: het is nu of nooit. Als bijna-tachtiger begon de regisseur met de montage.
Het thrillerachtige plot van dark blood, dat zich afspeelt in een westernsetting, doet denken aan een B-film. Buffy en Harry, een niet meer zo succesvol Hollywoodkoppel op second honeymoon, rijdt door de woestijn van Utah, wanneer hun auto het plotseling begeeft. Ze worden opgevangen door de mysterieuze Boy (gespeeld door Phoenix), een jonge weduwnaar die moederziel alleen op een nucleair testterein woont. Terwijl ze in afwachting van de reparatie bij hem verblijven, loopt de spanning op en ontstaat er een gevaarlijke driehoeksverhouding. In sommige recensies werd de film vanwege dit magere verhaal en het feit dat hij niet af is bestempeld als een curiosum, vooral interessant vanwege de sensatie van ‘Rivers last film’ en de uitzonderlijke totstandkoming. Toch heeft de film veel sterke punten die de tekortkomingen ruimschoots overvleugelen.
Een film als een bouwpakket
Een interessant gevolg van het uitbrengen van een onvoltooide speelfilm is dat je kunt zien hoe films gemaakt worden. Verspreid over de hele duur van dark blood zitten een aantal ‘gaten’ van sequenties die nog niet geschoten waren. Met behulp van het script heeft George Sluizer een voice over ingesproken met wat er in beeld had moeten plaatsvinden, terwijl we kijken naar slow motion beelden en stills. De korte ontbrekende fragmenten halen je niet uit de film, maar zetten juist je fantasie aan het werk, waardoor je veel actiever kijkt. Sluizers warme, krakerige stem maakt het bovendien makkelijk om het vertelde voor je te zien.
Ondanks de gaten heeft dark blood een begin en een eind. Hieruit wordt duidelijk dat films vrijwel nooit in chronologische volgorde worden opgenomen. Eén van de redenen hiervoor is dat de binnen- en buitenopnames vaak apart van elkaar op heel andere locaties worden gedraaid. Op het moment van Phoenix’ overlijden was de serie buitenopnames in de woestijn al afgerond, wat bijna driekwart van de film vormde. Voor de daaropvolgende binnenopnames was de filmploeg net verhuisd naar de studio’s van Los Angeles. Het geluk bij het scenario van dark blood was dat de openings- en slotscène zich allebei buiten afspelen. In de eerste scène komt het stel in de hoofdrol aanrijden in hun Bentley en aan het einde rijden ze weer weg.
Natuur versus mens
De rollen van het constant ruziënde echtpaar zijn nogal karikaturaal neergezet en doen denken aan de personages in pulp fiction. De twisten en intriges worden echter gerelativeerd door de prachtige, Antonioni-achtige shots van het grootse, desolate woestijnlandschap vol bergen en canyons. De strijd die het verwende stel voert met die natuur – Buffy verstuikt haar enkel over de stenen, Harry wordt kwaad als hij zijn blouse scheurt – laat zien hoe klein en nietig de hoofdpersonen zijn en hoe verloren de beschaafde mens is in de wilde natuur. Boy heeft Indiaanse voorouders en leeft eenzaam in de wildernis. Hij is innemend en verrast de opstandige Buffy met zijn kinderlijke creativiteit: voor de ingang van zijn huis heeft hij een mobile gemaakt van stukken metaal, die een klank produceren als je er een steentje tegenaan gooit.
Met zijn enigmatische acteerwerk brengt Phoenix je echter al snel in verwarring wanneer zijn personage steeds meer zijn duistere kant laat zien. Hij laat Buffy zijn geheime plek in een grot zien, die vol staat met kaarsen, waarin hij ceremonies houdt en zijn ontelbare, uit hout gesneden beeldjes bewaart. Er is genoeg stroom en eten om het einde van de wereld te overleven, dat volgens hem nabij is.
River groeide zelf op in een religieuze sekte en vertelde Sluizer daar veel over, voorafgaand aan de opnames. Daarnaast was hij dyslectisch, waardoor hij geen twee zinnen tekst kon onthouden. Nog meer dan andere acteurs moest hij dus echt begrijpen en voelen wat hij zei. Volgens Sluizer gaf hem dat zijn kracht. Deze intensiteit, samen met camerawerk en het indrukwekkende woestijndecor in dark blood, waarbij je en passant ook nog iets leert over hoe een film ‘in elkaar gezet’ wordt, maken het kijken ernaar tot een geweldige ervaring.
verascoop.nl 